JESUS IS LORD OF THE SABBATH
IS AVAILABLE IN THE FOLLOWING LANGUAGES BELOW
- ENGLISH
- SPANISH
- TAGALOG
KINDLY SCROLL DOWN TO READ AND WATCH IN YOUR PREFERRED LANGUAGE.
KINDLY LIKE/FOLLOW/SUBSCRIBE SO YOU CAN GET THE LATEST BIBLICAL TEACHINGS ON YOUR NEWSFEED.
THANK YOU FOR BEING WILLING TO GET TO KNOW JESUS CHRIST ON A DEEPER LEVEL & I PRAY THE HOLY SPIRIT REVEALS HIMSELF TO YOU AS YOU READ & WATCH THE TEACHINGS BELOW, IN JESUS CHRIST'S NAME.
----------
JESÚS ES EL SEÑOR DEL SÁBADO ESTÁ DISPONIBLE EN LOS SIGUIENTES IDIOMAS A CONTINUACIÓN
- INGLÉS
- ESPAÑOL
- TAGÁLOGO
DESPLÁCETE HACIA ABAJO PARA LEER Y VER EN TU IDIOMA PREFERIDO.
DALE ME GUSTA/SEGUIR/SUSCRÍBETE PARA QUE PUEDES OBTENER LAS ÚLTIMAS ENSEÑANZAS BÍBLICAS EN TU NOTICIAS.
GRACIAS POR ESTAR DISPUESTO A CONOCER A JESUCRISTO A UN NIVEL MÁS PROFUNDO Y ORA PARA QUE EL ESPÍRITU SANTO SE REVELE A USTED MIENTRAS LEA Y VE LAS ENSEÑANZAS A CONTINUACIÓN, EN EL NOMBRE DE JESUCRISTO.
----------
SI JESUS ANG PANGINOON NG SABBATH AY MAY AVAILABLE SA MGA SUMUSUNOD NA WIKA SA IBABA
- INGLES
- KASTILA
- TAGALOG
MAG-SCROLL PABABA PARA MAGBASA AT PANOORIN SA IYONG GUSTONG WIKA.
KINDLY LIKE/FOLLOW/SUBSCRIBE PARA MAKUHA MO ANG LATEST BIBLICAL TEACHERS SA IYONG NEWSFEED.
SALAMAT SA PAGKAKAISANG KILALANIN SI JESU-CRISTO SA MAS MALALIM NA LEVEL & I PANALANGIN ANG ESPIRITU SANTO AY MAGPAHAYAG SA IYO SA PAGBASA AT PAGPANOOD MO SA MGA ARAL SA IBABA, SA PANGALAN NI JESUCRISTO.
----------
HARMONY OF THE GOSPELS
Jesus Is Lord of the Sabbath
OLD TESTAMENT
- DEUTERONOMY 5:12-15
NEW TESTAMENT
- MATTHEW 12:1-8
- MARK 2:23-28
- LUKE 6:1-5
-----------------------------
ENGLISH
Deuteronomy 5:12-15 ESV
12 “‘Observe the Sabbath day, to keep it holy, as the Lord your God commanded you.
13 Six days you shall labor and do all your work,
14 but the seventh day is a Sabbath to the Lord your God. On it you shall not do any work, you or your son or your daughter or your male servant or your female servant, or your ox or your donkey or any of your livestock, or the sojourner who is within your gates, that your male servant and your female servant may rest as well as you.
15 You shall remember that you were a slave in the land of Egypt, and the Lord your God brought you out from there with a mighty hand and an outstretched arm. Therefore the Lord your God commanded you to keep the Sabbath day.
Matthew 12:1-8 ESV
1 At that time Jesus went through the grainfields on the Sabbath. His disciples were hungry, and they began to pluck heads of grain and to eat.
2 But when the Pharisees saw it, they said to him, “Look, your disciples are doing what is not lawful to do on the Sabbath.”
3 He said to them, “Have you not read what David did when he was hungry, and those who were with him:
4 how he entered the house of God and ate the bread of the Presence, which it was not lawful for him to eat nor for those who were with him, but only for the priests?
5 Or have you not read in the Law how on the Sabbath the priests in the temple profane the Sabbath and are guiltless?
6 I tell you, something greater than the temple is here.
7 And if you had known what this means, ‘I desire mercy, and not sacrifice,’ you would not have condemned the guiltless.
8 For the Son of Man is lord of the Sabbath.”
Mark 2:23-28 ESV
23 One Sabbath he was going through the grainfields, and as they made their way, his disciples began to pluck heads of grain.
24 And the Pharisees were saying to him, “Look, why are they doing what is not lawful on the Sabbath?”
25 And he said to them, “Have you never read what David did, when he was in need and was hungry, he and those who were with him:
26 how he entered the house of God, in the time of Abiathar the high priest, and ate the bread of the Presence, which it is not lawful for any but the priests to eat, and also gave it to those who were with him?”
27 And he said to them, “The Sabbath was made for man, not man for the Sabbath.
28 So the Son of Man is lord even of the Sabbath.”
Luke 6:1-5 ESV
1 On a Sabbath, while he was going through the grainfields, his disciples plucked and ate some heads of grain, rubbing them in their hands.
2 But some of the Pharisees said, “Why are you doing what is not lawful to do on the Sabbath?”
3 And Jesus answered them, “Have you not read what David did when he was hungry, he and those who were with him:
4 how he entered the house of God and took and ate the bread of the Presence, which is not lawful for any but the priests to eat, and also gave it to those with him?”
5 And he said to them, “The Son of Man is lord of the Sabbath.”
----------
SPANISH
Deuteronomio 5:12-15 RVR 1960
12 Guardarás el día de reposo para santificarlo, como Jehová tu Dios te ha mandado.
13 Seis días trabajarás, y harás toda tu obra;
14 mas el séptimo día es reposo a Jehová tu Dios; ninguna obra harás tú, ni tu hijo, ni tu hija, ni tu siervo, ni tu sierva, ni tu buey, ni tu asno, ni ningún animal tuyo, ni el extranjero que está dentro de tus puertas, para que descanse tu siervo y tu sierva como tú.
15 Acuérdate que fuiste siervo en tierra de Egipto, y que Jehová tu Dios te sacó de allá con mano fuerte y brazo extendido; por lo cual Jehová tu Dios te ha mandado que guardes el día de reposo.
Mateo 12:1-8 RVR 1960
1 En aquel tiempo iba Jesús por los sembrados en un día de reposo; y sus discípulos tuvieron hambre, y comenzaron a arrancar espigas y a comer.
2 Viéndolo los fariseos, le dijeron: He aquí tus discípulos hacen lo que no es lícito hacer en el día de reposo.
3 Pero él les dijo: ¿No habéis leído lo que hizo David, cuando él y los que con él estaban tuvieron hambre;
4 cómo entró en la casa de Dios, y comió los panes de la proposición, que no les era lícito comer ni a él ni a los que con él estaban, sino solamente a los sacerdotes?
5 ¿O no habéis leído en la ley, cómo en el día de reposo los sacerdotes en el templo profanan el día de reposo, y son sin culpa?
6 Pues os digo que uno mayor que el templo está aquí.
7 Y si supieseis qué significa: Misericordia quiero, y no sacrificio, no condenaríais a los inocentes;
8 porque el Hijo del Hombre es Señor del día de reposo.
Marcos 2:23-28 RVR 1960
23 Aconteció que al pasar él por los sembrados un día de reposo, sus discípulos, andando, comenzaron a arrancar espigas.
24 Entonces los fariseos le dijeron: Mira, ¿por qué hacen en el día de reposo lo que no es lícito?
25 Pero él les dijo: ¿Nunca leísteis lo que hizo David cuando tuvo necesidad, y sintió hambre, él y los que con él estaban;
26 cómo entró en la casa de Dios, siendo Abiatar sumo sacerdote, y comió los panes de la proposición, de los cuales no es lícito comer sino a los sacerdotes, y aun dio a los que con él estaban?
27 También les dijo: El día de reposo fue hecho por causa del hombre, y no el hombre por causa del día de reposo.
28 Por tanto, el Hijo del Hombre es Señor aun del día de reposo.
Lucas 6:1-5 RVR 1960
1 Aconteció en un día de reposo,que pasando Jesús por los sembrados, sus discípulos arrancaban espigas y comían, restregándolas con las manos.
2 Y algunos de los fariseos les dijeron: ¿Por qué hacéis lo que no es lícito hacer en los días de reposo?
3 Respondiendo Jesús, les dijo: ¿Ni aun esto habéis leído, lo que hizo David cuando tuvo hambre él, y los que con él estaban;
4 cómo entró en la casa de Dios, y tomó los panes de la proposición, de los cuales no es lícito comer sino solo a los sacerdotes, y comió, y dio también a los que estaban con él?
5 Y les decía: El Hijo del Hombre es Señor aun del día de reposo.
COMENTARIO SOBRE MATEO 12:1
Este capítulo registra la creciente crisis del rechazo. La creciente malicia y animosidad de los fariseos están ahora a punto de desbordarse. El tema que abre las compuertas es la cuestión del sábado.
En este sábado en particular, Jesús y sus discípulos estaban pasando por los campos de trigo. Sus discípulos comenzaron a arrancar espigas y a comerlas. La ley les permitía servirse el grano del campo de su vecino, siempre y cuando no usaran la hoz (Deuteronomio 23:25).
COMENTARIO SOBRE MATEO 12:2
Pero los fariseos, quisquillosos legales, acusaron que el sábado había sido quebrantado. Aunque no se mencionan sus cargos específicos, es probable que acusaran a los discípulos de:
(1) cosecha (recolección del grano);
(2) trillar (frotarlo en sus manos);
(3) aventar (separar el grano de la paja).
COMENTARIO SOBRE MATEO 12:3-4
Jesús respondió a su ridícula queja recordándoles un incidente en la vida de David. Una vez, cuando estaba en el exilio, él y sus hombres fueron al desierto y comieron los panes de la proposición, doce panes conmemorativos prohibidos como alimento a cualquiera que no fuera a los sacerdotes. Ni David ni sus hombres eran sacerdotes, sin embargo, Dios nunca les reprochó que hicieran esto. ¿Por qué no?
La razón es que la ley de Dios nunca tuvo la intención de infligir dificultades a su pueblo fiel. No fue culpa de David que estuviera en el exilio. Una nación pecadora lo había rechazado. Si se le hubiera dado el lugar que le correspondía, él y sus seguidores no habrían tenido que comer el pan de la proposición. Debido a que había pecado en Israel, Dios permitió un acto que de otro modo estaría prohibido.
La analogía es clara. El Señor Jesús era el Rey legítimo de Israel, pero la nación no lo reconocería como Soberano. Si se le hubiera dado el lugar que le correspondía, sus seguidores no se habrían visto reducidos a comer de esta manera en el día de reposo ni en ningún otro día de la semana. La historia se repetía. El Señor no reprendió a sus discípulos, porque no habían hecho nada malo.
COMENTARIO SOBRE MATEO 12:5
Jesús les recordó a los fariseos que los sacerdotes profanan el sábado matando y sacrificando animales y realizando muchos otros deberes serviles (Números 28:9-10), pero son irreprensibles porque están ocupados en el servicio de Dios.
COMENTARIO SOBRE MATEO 12:6
Los fariseos sabían que los sacerdotes trabajaban todos los sábados en el templo sin profanarlo. Entonces, ¿por qué deberían criticar a los discípulos por actuar como lo hicieron en presencia de Aquel que es más grande que el templo? La palabra en cursiva Tal vez se pueda leer mejor: "algo más grande que el templo está aquí". El "algo" es el reino de Dios, presente en la Persona del Rey.
COMENTARIO SOBRE MATEO 12:7
Los fariseos nunca habían entendido el corazón de Dios. En Oseas 6:6 Él había dicho: "Misericordia quiero, y no sacrificio". Dios antepone la compasión al ritual. Preferiría ver a su pueblo recogiendo grano en el día de reposo para satisfacer su hambre que observar el día tan estrictamente como para infligir angustia física. Si los fariseos se hubieran dado cuenta de esto, no habrían condenado a los discípulos. Pero valoraban la puntillosidad exterior por encima del bienestar humano.
COMENTARIO SOBRE MATEO 12:8
Entonces el Salvador añadió: "Porque el Hijo del Hombre es Señor aun del día de reposo". Fue Él quien instituyó la ley en primer lugar, y por lo tanto Él era el más calificado para interpretar su verdadero significado. E. W. Rogers dice:
Parece como si Mateo, aquí enseñado por el Espíritu, pasara revista rápidamente a los muchos nombres y oficios del Señor Jesús: Él es el Hijo del Hombre; Señor del sábado; Mi siervo; Amados míos; Hijo de David; más grande que el templo; mayor que Jonás; mayor que Salomón. Lo hace para mostrar la enormidad del pecado de negarse a aceptarlo y concederle sus derechos.
Antes de continuar con el siguiente incidente —Jesús sanando la mano seca en el día de reposo— hacemos una breve pausa para hacer un breve repaso de la enseñanza bíblica concerniente al día de reposo.
EXCURSUS EN EL DÍA DE REPOSO
El día de reposo era, y siempre será, el séptimo día de la semana (sábado).
Dios descansó en el séptimo día, después de los seis días de la creación (Génesis 2:2). Él no mandó al hombre que guardara el día de reposo en ese momento, aunque pudo haber tenido la intención de que se siguiera el principio de un día de descanso por cada siete.
A la nación de Israel se le ordenó guardar el sábado cuando se dieron los Diez Mandamientos (Éxodo 20:8-11). La ley del sábado era diferente de los otros nueve mandamientos; Era una ley ceremonial, mientras que las otras eran morales. La única razón por la que estaba mal trabajar en sábado era porque Dios lo había dicho. Los otros mandamientos tenían que ver con cosas que eran intrínsecamente malas.
La prohibición de trabajar en el día de reposo nunca tuvo la intención de aplicarse a: el servicio a Dios (Mateo 12:5), las obras de necesidad (Mateo 12:3-4) o las obras de misericordia (Mateo 12:11-12). Nueve de los Diez Mandamientos se repiten en el Nuevo Testamento, no como ley, sino como instrucciones para los cristianos que viven bajo la gracia. El único mandamiento que a los cristianos nunca se les dice que guarden es el del sábado. Más bien, Pablo enseña que el cristiano no puede ser condenado por no guardarla (Colosenses 2:16).
El día distintivo del cristianismo es el primer día de la semana. El Señor Jesús resucitó de entre los muertos en ese día (Juan 20:1), una prueba de que la obra de la redención había sido completada y aprobada divinamente. En los siguientes dos días del Señor, se reunió con sus discípulos (Juan 20:19, 26). El Espíritu Santo fue dado el primer día de la semana (Hechos 2:1; Levítico 23:15-16). Los primeros discípulos se reunieron ese día para partir el pan, mostrando la muerte del Señor (Hechos 20:7). Es el día señalado por Dios en el que los cristianos deben apartar fondos para la obra del Señor (1 Corintios 16:1-2).
El sábado o séptimo día llegaba al final de una semana de trabajo; el Día del Señor, o domingo, comienza una semana con el conocimiento tranquilo de que la obra de la redención se ha completado. El sábado conmemoraba la primera creación; el Día del Señor está vinculado con la nueva creación. El día de reposo era un día de responsabilidad; el Día del Señor es un día de privilegio.
Los cristianos no "guardan" el Día del Señor como un medio para ganar la salvación o alcanzar la santidad, ni por temor al castigo. Lo apartaron debido a la devoción amorosa a Aquel que se entregó a sí mismo por ellos. Debido a que somos liberados de la rutina y los asuntos seculares de la vida en este día, podemos apartarla de una manera especial para la adoración y el servicio de Cristo.
No es correcto decir que el sábado fue cambiado al Día del Señor. El sábado es sábado y el día del Señor es domingo. El sábado era una sombra; la sustancia es Cristo (Colosenses 2:16-17). La resurrección de Cristo marcó un nuevo comienzo, y el día del Señor significa ese comienzo.
Como judío fiel que vivía bajo la ley, Jesús guardó el sábado (a pesar de las acusaciones de los fariseos en sentido contrario). Como Señor del sábado, lo liberó de las falsas reglas y regulaciones con las que se había incrustado.
----------
TAGALOG
Deuteronomio 5:12-15
12 “‘Ilaan mo para sa akin ang Araw ng Pamamahinga, tulad ng ipinag-uutos ni Yahweh na iyong Diyos.
13 Anim na araw kang magtatrabaho, at tapusin mo ang dapat gawin.
14 Subalit ang ikapitong araw ay para kay Yahweh na iyong Diyos; ito ay Araw ng Pamamahinga. Sa araw na iyo'y huwag magtatrabaho ang sinuman sa inyo; ikaw, ang iyong mga anak, mga aliping lalaki o babae, ni alinman sa mga alaga mong hayop, ni ang mga dayuhang nakikipamayan sa inyo. Ang iyong alipin, lalaki man o babae ay kailangang mamahingang tulad mo.
15 Alalahanin mong naging alipin ka rin sa Egipto at mula roo'y inilabas kita sa pamamagitan ng aking kapangyarihan. Kaya iniutos ko na panatilihin mong nakalaan kay Yahweh ang Araw ng Pamamahinga.
Mateo 12:1-8
1 Isang Araw ng Pamamahinga, dumaan sina Jesus sa triguhan. Nagugutom ang kanyang mga alagad noon, kaya't sila'y kumuha ng mga butil ng trigo at kumain niyon.
2 Nang makita ito ng mga Pariseo, sinabi nila sa kanya, “Tingnan mo ang ginagawa ng iyong mga alagad. Mahigpit iyang ipinagbabawal ng Kautusan sa Araw ng Pamamahinga!”
3 Sumagot si Jesus, “Hindi ba ninyo nabasa ang ginawa ni David nang magutom siya at ang kanyang mga kasama?
4 Pumasok siya sa bahay ng Diyos, kumain ng tinapay na handog at pinakain din niya ang kanyang mga kasama. Labag sa Kautusan ang ginawa nila sapagkat ang mga pari lamang ang may karapatang kumain niyon.
5 Hindi ba ninyo nababasa sa Kautusan na tuwing Araw ng Pamamahinga, ang mga pari ay may ginagawa sa Templo na bawal gawin sa araw na iyon? Gayunma'y hindi sila nagkakasala!
6 Sinasabi ko sa inyo, may isang naririto na higit na dakila kaysa Templo.
7 Kung nauunawaan lamang ninyo ang kahulugan ng mga salitang ito, ‘Habag ang nais ko at hindi handog,’ hindi sana ninyo hinatulan ang mga walang sala.
8 Sapagkat ang Anak ng Tao ay Panginoon ng Araw ng Pamamahinga.”
Marcos 2:23-28
23 Isang Araw ng Pamamahinga, naparaan si Jesus at ang kanyang mga alagad sa triguhan. Habang sila'y naglalakad, ang mga alagad ay pumipitas ng trigo.
24 Sinabi ng mga Pariseo kay Jesus, “Tingnan mo ang ginagawa ng iyong mga alagad. Mahigpit iyang ipinagbabawal ng Kautusan sa Araw ng Pamamahinga!”
25-26 Sinagot naman sila ni Jesus, “Hindi pa ba ninyo nababasa ang ginawa ni David noong panahong si Abiatar ang pinakapunong pari? Nang si David at ang kanyang mga kasama'y magutom at walang makain, pumasok siya sa bahay ng Diyos at kumain ng tinapay na handog sa Diyos. Binigyan pa niya ang kanyang mga kasamahan. Ayon sa Kautusan, ang mga pari lamang ang may karapatang kumain niyon.”
27 Sinabi rin ni Jesus, “Itinakda ang Araw ng Pamamahinga para sa tao; hindi nilikha ang tao para sa Araw ng Pamamahinga.
28 Ang Anak ng Tao ay Panginoon maging ng Araw ng Pamamahinga.”
Lucas 6:1-5
1 Isang Araw ng Pamamahinga,nagdaraan sina Jesus sa isang triguhan. Ang kanyang mga alagad ay pumitas ng mga trigo, kinuskos sa kanilang mga kamay at kanila itong kinain.
2 “Bakit kayo gumagawa ng ipinagbabawal ng Kautusan sa Araw ng Pamamahinga?” tanong ng ilang Pariseo.
3 Sinagot sila ni Jesus, “Hindi ba ninyo nabasa ang ginawa ni David nang minsang magutom sila ng kanyang mga kasama?
4 Di ba't pumasok siya sa bahay ng Diyos at kumain ng tinapay na handog, na bawal kainin ninuman maliban sa mga pari lamang? Binigyan pa niya ang kanyang mga kasama.”
5 At sinabi pa ni Jesus, “Ang Anak ng Tao ay Panginoon ng Araw ng Pamamahinga.”
KOMENTARYO SA MATEO 12:1
Itinala sa kabanatang ito ang dumaraming krisis ng pagtanggi. Ang umuusbong na malisya at poot ng mga Fariseo ay handa na ngayong bumuhos. Ang isyu na nagbubukas ng mga floodgates ay ang tanong ng Sabbath.
Sa partikular na Sabbath na ito, si Jesus at ang Kanyang mga disipulo ay dumadaan sa mga taniman ng butil. Nagsimulang magbunot ng mga ulo ng butil ang kanyang mga alagad at kainin ang mga ito. Pinahintulutan sila ng batas na tulungan ang kanilang sarili na mag butil mula sa bukid ng kanilang kapwa hangga't hindi sila gumagamit ng karit (Deuteronomio 23:25).
KOMENTARYO SA MATEO 12:2
Ngunit ang mga Fariseo, mga legal na maniningil ng nit, ay nagsingil na ang Sabbath ay nasira. Bagaman hindi nakasaad ang kanilang mga tiyak na singil malamang na inakusahan nila ang mga disipulo ng:
(1) pag-ani (pagpili ng butil);
(2) paggiling (paghagod nito sa kanilang mga kamay);
(3) winnowing (paghihiwalay ng butil sa dawag).
KOMENTARYO SA MATEO 12:3-4
Sinagot ni Jesus ang kanilang katawa-tawa na reklamo sa pamamagitan ng pagpapaalala sa kanila ng isang pangyayari sa buhay ni David. Minsan, nang siya at ang kanyang mga tauhan ay nagtungo sa ilang at kumain ng tinapay na pantanghalan, labindalawang tinapay na pang alaala na ipinagbabawal bilang pagkain sa sinuman maliban sa mga saserdote. Hindi saserdote si David o ang kanyang mga tauhan, subalit hindi kailanman nakakita ng kasalanan ang Diyos sa kanila sa paggawa nito. Bakit naman hindi
Ang dahilan ay ang batas ng Diyos ay hindi kailanman nilayon upang magpahirap sa Kanyang tapat na bayan. Hindi kasalanan ni David na siya ay nasa pagkatapon. Isang makasalanang bansa ang nagtakwil sa kanya. Kung binigyan lang siya ng kanyang karapat dapat na lugar, hindi na sana siya at ang kanyang mga tagasunod ang kumain ng showbread. Dahil may kasalanan sa Israel, pinahintulutan ng Diyos ang isang ipinagbabawal na gawain.
Malinaw ang analohiya. Ang Panginoong Jesus ang karapat dapat na Hari ng Israel, ngunit hindi Siya kikilalanin ng bansa bilang Soberano. Kung Siya ay binigyan ng Kanyang tamang lugar, ang Kanyang mga tagasunod ay hindi sana nabawasan sa pagkain sa ganitong paraan sa araw ng Sabbath o sa anumang iba pang araw ng linggo. Paulit ulit ang kasaysayan. Hindi pinagsabihan ng Panginoon ang Kanyang mga disipulo, dahil wala silang ginawang mali.
KOMENTARYO SA MATEO 12:5
Ipinaalala ni Jesus sa mga Fariseo na nilalapastangan ng mga saserdote ang Sabbath sa pamamagitan ng pagpatay at paghahandog ng mga hayop at sa pamamagitan ng pagsasagawa ng maraming iba pang mga tungkulin sa paglilingkod (Bilang 28:9-10), subalit walang kasalanan dahil sila ay nakikibahagi sa paglilingkod sa Diyos.
KOMENTARYO SA MATEO 12:6
Alam ng mga Fariseo na ang mga saserdote ay nagtatrabaho tuwing Sabbath sa templo nang hindi nilalapastangan ito. Kung gayon, bakit dapat nilang punahin ang mga disipulo sa pagkilos tulad ng ginawa nila sa harapan ng Isa na mas dakila kaysa templo? Ang naka-italic na salitang Marahil ay mas mababasa ng isang tao: "narito ang isang bagay na mas dakila kaysa templo." Ang "isang bagay" ay ang kaharian ng Diyos, na naroroon sa Katauhan ng Hari.
KOMENTARYO SA MATEO 12:7
Hindi kailanman naunawaan ng mga Fariseo ang puso ng Diyos. Sa Hosea 6:6 sinabi Niya, "Habag ang nais ko at hindi hain." Inuuna ng Diyos ang habag bago ang ritwal. Mas gusto Niyang makita ang Kanyang mga tao na namumulot ng butil sa araw ng Sabbath upang matugunan ang kanilang gutom kaysa sa mahigpit na pagsunod sa araw na iyon upang magdulot ng pisikal na kalungkutan. Kung napagtanto lamang ito ng mga Fariseo, hindi nila hahatulan ang mga disipulo. Ngunit pinahalagahan nila ang panlabas na punctiliousness kaysa sa kapakanan ng tao.
KOMENTARYO SA MATEO 12:8
Pagkatapos ay idinagdag ng Tagapagligtas, "Sapagkat ang Anak ng Tao ay Panginoon maging ng Sabbath." Siya ang nagpasimula ng batas sa simula pa lamang, at samakatuwid Siya ang Isa na pinakakwalipikado na ipaliwanag ang tunay na kahulugan nito. E. W. Rogers ay nagsasabing:
Tila kung si Mateo, na itinuro ng Espiritu, na itinuro ng Espiritu, ay mabilis na nag-rerepaso sa maraming pangalan at katungkulan ng Panginoong Jesus: Siya ay Anak ng Tao; Panginoon ng Sabbath; Ang aking lingkod; Ang aking minamahal; Anak ni David; mas dakila kaysa templo; mas dakila kay Jonas; mas dakila kay Solomon. Ginagawa Niya ito upang ipakita ang napakalaking kasalanan ng pagtanggi na tanggapin Siya at bigyan Siya ng Kanyang mga karapatan.
Bago magpatuloy sa sumunod na pangyayari—pinagaling ni Jesus ang natuyong kamay sa araw ng Sabbath—tumigil kami sandali para repasuhin ang turo sa banal na kasulatan tungkol sa Sabbath.
EXCURSUS SA SABBATH
Ang araw ng Sabbath ay, at palaging magiging, ang ikapitong araw ng linggo (Sabado).
Nagpahinga ang Diyos sa ikapitong araw, pagkatapos ng anim na araw ng paglikha (Genesis 2:2). Hindi Niya inutusan ang tao na sundin ang araw ng Sabbath sa panahong iyon, bagama't maaaring nilayon Niya na sundin ang alituntunin—isang araw ng pahinga sa bawat pitong.
Ang bansang Israel ay inutusang sundin ang Sabbath nang ibigay ang Sampung Utos (Exodo 20:8–11). Ang batas ng Sabbath ay naiiba sa siyam na utos; Ito ay isang seremonyal na batas samantalang ang iba ay moral. Ang tanging dahilan kung bakit mali ang magtrabaho sa araw ng Sabbath ay dahil sinabi ito ng Diyos. Ang iba pang mga utos ay may kinalaman sa mga bagay na mali sa intrinsically.
Ang pagbabawal laban sa gawain sa araw ng Sabbath ay hindi kailanman nilayon na ilapat: ang paglilingkod sa Diyos (Mateo 12:5), mga gawa ng pangangailangan (Mateo 12:3-4), o mga gawa ng awa (Mateo 12:11-12). Siyam sa Sampung Utos ang inuulit sa Bagong Tipan, hindi bilang batas kundi bilang mga tagubilin para sa mga Kristiyanong nabubuhay sa ilalim ng biyaya. Ang tanging utos na hindi kailanman sinasabihan ang mga Kristiyano na sundin ay ang Sabbath. Sa halip, itinuturo ni Pablo na ang Kristiyano ay hindi maaaring hatulan dahil sa hindi pagsunod dito (Colosas 2:16).
Ang natatanging araw ng Kristiyanismo ay ang unang araw ng linggo. Ang Panginoong Jesus ay bumangon mula sa mga patay sa araw na iyon (Juan 20:1), isang patunay na ang gawain ng pagtubos ay nakumpleto at sinang ayunan ng Diyos. Sa sumunod na dalawang Araw ng Panginoon, nakipagkita Siya sa Kanyang mga disipulo (Juan 20:19, 26). Ang Banal na Espiritu ay ibinigay sa unang araw ng linggo (Mga Gawa 2:1; Levitico 23:15-16). Ang mga unang alagad ay nagpulong sa araw na iyon upang magputol ng tinapay, na nagpapakita ng kamatayan ng Panginoon (Gawa 20:7). Ito ang araw na itinakda ng Diyos kung saan dapat magtabi ng pondo ang mga Kristiyano para sa gawain ng Panginoon (1 Corinto 16:1-2).
Ang Sabbath o ikapitong araw ay dumating sa katapusan ng isang linggo ng pagpapagal; ang Araw ng Panginoon, o Linggo, ay nagsisimula sa isang linggo na may nakapahinga na kaalaman na ang gawain ng pagtubos ay nakumpleto na. Ginunita ng Sabbath ang unang paglikha; ang Araw ng Panginoon ay nauugnay sa bagong paglikha. Ang araw ng Sabbath ay araw ng responsibilidad; ang Araw ng Panginoon ay isang araw ng pribilehiyo.
Ang mga Kristiyano ay hindi "nag iingat" sa Araw ng Panginoon bilang isang paraan ng pagkamit ng kaligtasan o pagkamit ng kabanalan, ni mula sa takot sa kaparusahan. Itinalaga nila ito dahil sa mapagmahal na debosyon sa Isa na nagbigay ng Kanyang Sarili para sa kanila. Dahil tayo ay nakalaya sa karaniwang gawain sa buhay sa araw na ito, maitatalaga natin ito sa espesyal na paraan para sa pagsamba at paglilingkod kay Cristo.
Hindi tama na sabihin na ang Sabbath ay pinalitan ng Araw ng Panginoon. Ang Sabbath ay Sabado at ang Araw ng Panginoon ay Linggo. Ang Sabbath ay anino; ang mahalaga ay si Cristo (Colosas 2:16-17). Ang pagkabuhay na mag uli ni Cristo ay nagmarka ng isang bagong simula, at ang araw ng Panginoon ay nangangahulugan na simula.
Bilang isang tapat na Judio na nabubuhay sa ilalim ng kautusan, itinago ni Jesus ang Sabbath (sa kabila ng mga paratang ng mga Fariseo sa kabaligtaran). Bilang Panginoon ng Sabbath, pinalaya Niya ito mula sa maling mga patakaran at regulasyon na ginamit nito.
Comments
Post a Comment